ความคาดหวัง

ห่วงใดหนอ ห่อหุ้ม รุมรันรัด    ไม่อาจตัด สะบัดขาด ให้ร้าวรอน

ห่วงพ่อแม่ เกี่ยวลูกน้อย คอยอาวร             จากอุทร แสนห่วงหา ลูกทุกลม

จำใจจร วอนไหว้ไท้ ต้องจำพราก             ลูกต้องจาก ห่างแม่แสน ทุกข์สุดขม

เขียนคำแม่ สอนเตือนใจ ยามระทม          แม้ลูกจม มีแม่พ่อ เป็นหลักชัย

แรงผลักดันที่ดีเยี่ยมอีกอย่างหนึ่ง คือการเอาความคาดหวังของบิดามารดานั้นมาเป็นแรงขับเคลื่อนในการดำเนินชีวิต แม้ว่าตามความเป็นจริงแล้วเป็นธรรมดาโลก ที่เวลาเราต้องย้ายถิ่นฐานเพื่อไปประกอบสัมมาอาชีพ บางคราอาจจะต้องห่างไกลจากบุพการี ความห่วงหาอาทรที่มีนั้น บางทีอาจจะยึดเหนี่ยวให้เราไม่สามารถห่างจากบุพการีได้ ทั้งนี้ไม่ได้หมายความว่าการที่เราจะต้องไปทำงานไกลๆนั้น จะทำให้เราเป็นคนอกตัญญู เพราะงานบางหน้าที่โอกาสที่มีเข้ามานั้นไม่ได้เกิดขึ้นเรื่อยๆ แม้ตัวจะห่างจากบุพการีแต่เราก็สามารถติดต่อสื่อสารกันได้ตลอดเวลาแม้ว่าจะอยู่คนละซีกโลก ความคาดหวังของบุพการี คืออยากเห็นลูกของตนมีความก้าวหน้าในการงานที่เป็นสัมมาอาชีพ สามารถเลี้ยงตนและครอบครัวได้ เพราะฉะนั้น อย่าปล่อยให้ความคาดหวังของบุพการีต้องสูญเปล่า จงนำความคาดหวังนั้นมาใช้เป็นแรงผลักดันในการดำรงชีพและการทำงานที่ประสบผลสำเร็จ เพื่อความภาคภูมิใจของตัวเราเอง อีกทั้งเป็นความภาคภูมิใจของบุพการีอีกด้วย

ถอดความจาก บทความของ Mr. Paul Henry Robbins